علم‌آزما

مؤثرترین اثر جیمسون در زمینه نقد ادبی، ناخودآگاه سیاسی است. او در این اثر طرحی روشمند از روش انتقادی «کلّیت‌بخش» به دست می‌دهد؛ روشی که قادر است سایر روش‌های انتقادی به‌ظاهر ناسازگار را از طریق لغو و حفظ همزمان آنها در ذیلِ خود بگنجاند.

جیمسون استدلال می‌کند که موضوع پژوهش نظریه فرهنگی را می‌توان در سه سطح متمایز تحلیل جای داد: «متن»، «ایدئولوژوم» و «ایدئولوژی فرم». هریک از این سه سطح دارای پیامد تاریخی اجتماعی در نوعی «افق معنایی» هم‌تراز خویش است و اینها به ترتیب عبارت‌اند از «تاریخ سیاسی» به معنای چرخه زمانی رخدادها، «جامعه» و «تاریخ جهانی» به معنای ترتیب و توالی شیوه‌های تولید.

منبع: درآمدی بر نظریه فرهنگی معاصر. میلنر و براویتز.